Beaumont, Borkowski, de Jong, Kruger, Oomes

Drawings, paintings, photographs. The works of these five artists all concern the vulnerability of nature and the human condition.

This exhibition is also on show during the summer season from 17-7-11 till 27-8-11, only by appointment.

Corinne Kruger

Her work centers around experimental digital photography, and involves staged photography. Also she applies video, moving images and independent websites. Her work evolves around humans and the human condition. Not the global picture but individual feelings and faults. Often grief, violence, confusion and vulnerability play a central role. Recursive themes with different faces. Lately the work concentrates around the notion of good and bad. It seems to explore the thin line between good and bad. Titles are for example the Fragility of goodness or the Instability of lightness. One of her exhibitions was called Dominant Dormant. It showed violence and sex in women, and the vulnerability and helplessness of men in love. The actors or subjects are often depersonalized by using the same props in several photo's. The people in the images stand alone. She thinks the basic human condition is being alone. Life is an attempt to overcome this loneliness.

Jan Enno de Jong

Jan Enno de Jong heeft eens beweerd dat hij van binnen naar buiten werkt. Een ietwat mysterieuze uitspraak die de tijd vraagt zich in al haar essentie te ontvouwen. Werken van Jan Enno de Jong, schilderijen, tekeningen, ruimtelijk werk, laten de beschouwer even stil staan, doen hen even op hun schreden terugkeren.  Zijn werken dragen de benaming –landschappen-, maar daadwerkelijk zijn er geen landschappen te zien. Eerder zijn het abstracties van landschappen of wellicht kun je ze beter "bezinksels" noemen.  Zijn schilderijen laten merkwaardige plekken zien waar iedere poging tot concrete waarneming faalt en waar elke eenduidige opvatting aangaande plaats, tijd en handeling wordt ontkend.  Herkenbaar zijn palen en slootjes, planken die ergens overheen liggen of bergen. Herinneringen aan een jeugd op het platteland in het noorden van Nederland, maar ook waarnemingen tijdens fietstochten in Spanje vinden hun weg op het doek of op papier.  Zijn werk, en dan concreet zijn ruimtelijke werk, kun je als modellen zien; constructies die verwijzen naar herinneringen en dromen.  Waarnemingen, waar dan ook, legt De Jong vast via het schetsen of op foto. Het zijn visuele momenten die een diepe indruk achterlaten en bij veelvuldige beschouwing steeds nieuwe beelden in veranderende contexten bij De Jong oproepen. Voordat hij aan een werk begint staat niets vast. De uiteindelijke vormen ontstaan al zoekende. Het werk is pas af wanneer essenties gepakt kunnen worden binnen het beeld. Essenties die intuïtieve benaderingen van een diep basisgevoel reflecteren.  De uiteindelijke beelden ogen als momenten van intensieve waarneming, gevoed met allerlei mogelijke verhalen. Ze hebben ergens het karakter van "filmstills"; de visualisering van plekken waar verleden en toekomst even zijn uitgeschakeld.  Vraagstellingen rondom het gebruik van materialen interesseren De Jong niet. Het gaat om het beeld. Beelden waar een minimum aan kleur in te vinden is. Kleur leidt alleen maar af. Soberheid en ruimte hebben poëtische kracht.  De Jong formuleert zelf enige kernachtige omschrijvingen omtrent zijn werk : "ergens te willen zijn - dat wat voorbij gaat – en alles daar tussenin – iets diep te willen ervaren".  Hij citeert, al sprekend over zijn werk, de Belgische kunstenaar Patrick van Caeckenberg: "Als soep die inkookt tot een geconcentreerd bouillonblokje. Van daaruit kunnen weer nieuwe soepen gekookt worden". I tekst David Stroband.

Clementine Oomes

De innerlijke tegenstelling is de leidraad in het werk van Clementine Oomes. De kwetsbare lijn van het potlood naast de gewapende structuur van verf op papier. In -Hunter and Hunted- schuilt de kern van het werk waarin het angstig afwachten en verdedigen tegenover aanval en bedreiging staan. Het lichaam gehuld in zware massa waardoor het bewegen bijna onmogelijk wordt. In de onbeholpen houding lijkt een overgave verscholen. De overgave van dier aan mens en vice versa.

Yves Beaumont

About the eloquence of appearance and disappearance I Yves Beaumont still finds the ‘inspiration’ for his oeuvre in landscapes. He thoughtfully explores the relations between reality and imagination, between what is represented and the image that takes form on the carrier. The recognisability remains present to a greater or lesser degree, but the sketched or painted image becomes an autonomical, sensual entity. The reality of the image constantly prevails over the reality of the concept evoked. Undoubtedly Yves Beaumont is conscious of the fact that eventually every representation falls short when trying to capture reality. Perhaps for him, in the end, representing is but an alibi for the experience of happening, of acting, of the appearance and disappearance of a possible representation. It is a permanent traveling between construction and deconstruction, painting and painting over, to the ambiguous borderland between the recognisable (meaningful) and the uncertain (meaningless). It is as if the painter reaches for this one, liminal moment between significativeness and absence, between the representation and that which is not representable. Art shows representation as a representation. It shows how the representation emerges, how it, literally, ‘takes place’… representation calls attention onto its own appearance. In that sense art does not allow anything to appear without at the same time revisiting the appearance itself. Yves Beaumont finds inspiration in direct sensual observing of landscapes, lakes and ponds, trees, open land and mountains, which he captures as journal notes in sketches and photographic snapshots. As he is painting an autonomous process sets in, gradually veiling legibility and exploring the intangible. His ostensible simplifications intensify the suggestive functioning of the image as a sublimated unascertainable memory. On the edge of an emptiness calling up expectations, he creates a latent tension between veiled legibility and pictural abdundance. It is as if the images have been completed in the imperfect tense. The spectator meets the amazement of the artist and is confronted with the mystery as the essence of the art work, which is not a representation of the world, but of being, of experiencing itself in the world. The painter seems to be fascinated by the sublime, which, according to Kant, manifests itself as an experience of reality and is able to withdraw itself from all categories of the mind – like a preverbial experience. The experiencing of the sublime leads to the consciousness of something that transcends the world of experience… that moment at which something is not anymore and not yet meaningful. In the tactile materiality of Yves Beaumont’s paintings and drawings vibrates the implicit and the unspoken. There lies the secret of that which is absent, telling an untellable story about the amazement of observation. I text Florent Bex

Dominik Borkowski

De jonge Poolse schilder Dominik Borkowski schildert portretten welke meestal zeer minimalistisch zijn opgezet in een grijs, zwart en wit pallet. De individuele en biografische kenmerken zijn uitgewist. In plaats van de complexiteit van de menselijke psyche wordt het portret canon gebruikt om de leegte te laten zien. De motieven met een kinderlijke beeldtaal en de stripboek-achtige elementen staan in contrast met het gewicht van zijn ervaring en het pessimisme van de boodschap. Het leest eerder als een commentaar op de hedendaagse maatschappij en een fascinatie voor schijnbare onvolmaaktheid. Borkowski doet verslag van de emotionele beleving van de werkelijkheid en het leven van alledag. -Wandelen met zijn hond Velvet, vissen, werken in zijn atelier-. | tekst Angeliek Ververs